Vandaag: De woestijn van de Tartaren van Dino Buzzati.
Dit boek werd mij aangeraden door een ondertussen gepensioneerd bibliotheekmedewerker, maar iemand die enorm veel gelezen heeft. En ik moet zeggen: het boek is echt de moeite. Oorspronkelijk geschreven in 1938 blijft het een beklemmend en beklijvend boek. Hoofdpersoon is de jonge luitenant Giovanni Drogo die zijn eerste standplaats krijgt bij een garnizoen in een fort hoog in de bergen, dat uitkijkt op een uitgestrekte woestijn. Al jaren gaat het gerucht dat de Tartaren in de woestijn een leger aan het verzamelen zijn en zich opmaken voor een aanval. In de verwachting dat er grote dingen te gebeuren staan, begint Drogo aan zijn dienst. Zijn leven ligt nog voor hem, een schitterende militaire carrière lonkt. Maar hij raakt in de ban van het eentonige bestaan in het fort, waar iedereen wacht op de Tartaren.
Ik heb het boek quasi in één ruk uitgelezen. Een aanrader dus, ten minste, als je kan verdragen dat de zinloosheid van het menselijk leven nog eens glashelder wordt uitgelegd.
