Bezorgde ouders

Het cliché dat een bibliothecaris alle boeken heeft gelezen die in de bib aanwezig zijn, klopt helaas niet. Maar natuurlijk lees ik wel vaak en graag een boek. En liefst van al een goed boek. Nu valt er over smaak niet te twisten, maar als ik iets goed gelezen heb, wil ik het wel laten weten via deze blog.
Vandaag: "Bezorgde ouders" van Gerard Reve.

Volgens de achterflap van het boek is "Bezorgde ouders" een hoogtepunt in het werk van Gerard Reve. De roman volgt een dag lang de schrijver Treger, die uit alle macht probeert een Wereldlied Voor Alle Mensen te schrijven. Zijn activiteiten, zijn overpeinzingen over katholieke dieren en jonge zwarte katholieke polities, zijn worsteling met de geilheid en de alcohol, het neemt alles schier mythische posities aan.
Ik ben het boek beginnen lezen op aanraden van actrice Marie Vinck. Op het literaire evenement "Liefde tussen de lijnen" noemde zij het boek "Bezorgde ouders" het mooiste boek dat zij ooit gelezen had. En omdat ik in het verleden wel wat andere boeken van Reve met veel plezier had gelezen, ben ik ook aan dit boek begonnen. En het boek is echt helemaal Reve: 367 pagina's in prachtig en amusant Nederlands schrijven over "twee jongens dus die op de bovenste etage van een oud krot tegenover de dierentuin woonden en van de herenliefde waren. En ze deden eigenlijk niets, die twee."
Het boek deed me denken aan de openingszin van het boek "De kus in de nacht" van Herman Brusselmans: "Ik heb alweer niks te melden en dat zal ik doen in een pagina of zeshonderd à zeshonderdvijftig, we zullen zien". Helaas had Reve daar maar 367 pagina's voor nodig. En wie dit boek gelezen heeft kan zich dan wagen aan "Onder de vulkaan" van Malcolm Mowry.