Alleen maar nette mensen

Het cliché dat een bibliothecaris alle boeken heeft gelezen die in de bib aanwezig zijn, klopt helaas niet. Maar natuurlijk lees ik wel vaak en graag een boek. En liefst van al een goed boek. Nu valt er over smaak niet te twisten, maar als ik iets goed gelezen heb, wil ik het wel laten weten via deze blog.

Vandaag: Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje

'Alleen maar nette mensen' is codetaal voor: 'geen allochtonen'. 'Alleen maar nette mensen' is de debuutroman van de Nederlandse journalist Robert Vuijsje (1970). David is een jonge joodse Amsterdammer, die door zijn donkere uiterlijk op een Marokkaanse jongere lijkt. Om zich af te zetten tegen zijn Amsterdamse (Oud-Zuid) kakkineuze milieu en uit nieuwsgierigheid gaat hij op zoek naar zwarte vrouwen, eerst in de Bijlmer en later in Amerika. Hij ontdekt dat hij daar gediscrimineerd wordt vanwege zijn uiterlijk. 'Alleen maar nette mensen' is een roman waarin scherpe tegenstellingen worden neergezet tussen culturen die in Nederland naast elkaar bestaan. Degene die de grens oversteekt, hoort uiteindelijk nergens meer bij. Het boek is vol vaart geschreven, hard en rauw maar tevens erg grappig en leest als een treins. De dwarse houding van de 21-jarige hoofdpersoon, die vooral confronteert en provoceert, levert uiteindelijk wel een nieuw inzicht op. Maar die conclusie moet je beslist zelf lezen in het boek. Volgens mij een terchte winnaar van de Gouden Uilliteratuurprijs 2009.