Gelezen: Opnieuw en opnieuw en opnieuw : een Neo-Spartaanse hard-boiled liefdestragedie

Het cliché dat een bibliothecaris alle boeken heeft gelezen die in de bib aanwezig zijn, klopt helaas niet. Maar natuurlijk lees ik wel vaak en graag een boek. En liefst van al een goed boek. Nu valt er over smaak niet te twisten, maar als ik iets goed gelezen heb, wil ik het wel laten weten via deze blog. Maar eerlijk: bij dit boek heb ik gemengde gevoelens.

Vandaag: Opnieuw en opnieuw en opnieuw : een Neo-Spartaanse hard-boiled liefdestragedie (Joost Vandecasteele)

Waarover gaat het? Een held in het politiekorps en een ex-hoertje waren ooit minnaars, nu zijn ze elkaars totale vijand. Tot zij verdwijnt en hem achterlaat met een allesverterende obsessie. De jarenlange zoektocht naar haar herleidt hem tot een schim wiens morele normen ernstig vervaagd zijn, maar leiden naar een ultieme confrontatie. Hyperrealistische, ultragewelddadige en voortrazende roman, gesitueerd in een immense stad in een mogelijk nabije toekomst.

Mijn mening? Ik vind Joost Vandecasteele een begenadigd performer en zijn ongehoorde meningen zijn vaak sterk. Maar dit boek? Ik weet het niet zo. Er zitten een aantal messcherpe observaties in, waarbij het net zo goed over het heden kan gaan, dan wel over de toekomst. Maar ik vind het boek niet altijd even straf. Ik had er iets meer van verwacht. Maar dat zegt misschien meer over mijn verwachtingen? Daarom mijn advies: toch maar lezen.