In de 'liefdesreeks' van uitgeverij Atlas is nu ook van Mario Vargas Llosa een deel verschenen: Mijn Latijns-Amerika. In dit als een persoonlijke encyclopedie opgevatte boek geeft Mario Vargas Llosa deze karakterisering mee: 'De rijkdom van Latijns-Amerika is (...) dat het zoveel tegelijk is, waardoor er een microkosmos is ontstaan waarin bijna alle rassen en culturen van de wereld samenleven. (...) Deze mengelmoes is de rijkdom van het continent, dat geen identiteit heeft omdat het ze allemaal heeft.' Veel aandacht gaat hier uit naar de Zuid-Amerikaanse cultuur en dan met name de literatuur. Een veertigtal van de 142 lemma's is gewijd aan beschouwingen over of schetsen van boeken of collega's die Vargas Llosa bewondert of belangrijk vindt, zoals Julio Cortazar (1914-1984) en de grote rivaal Gabriel Garcia-Marquez. Behalve over literatuur heeft Vargas Llosa het ook over landschappen, het indiaanse verleden en de mythologie die daaromheen is gegroeid (het indigenismo), muziek, voetbal zelfs, wat niet al - maar niet in de laatste plaats ook politiek. Dat die ook nog iets anders kan zijn dan 'een vorm van verveling' bewijzen stukken als dat over Cuba, dat hij meermaals bezocht. Iedereen die denkt dan Vargas Losa een reactionair is geworden, moet dat lemma maar eens aandachtig lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten