Het zou het begin van een mop kunnen zijn: Wat hebben 'De helaasheid der dingen', 'De zaak Alzheimer' en 'Dossier K' met elkaar gemeen? Het antwoord is echter pure ernst: alle drie zijn het succesvolle Vlaamse films, alle drie zijn ze gebaseerd op een boek. Voegt 'Allemaal willen we de hemel' van de Aarschotse auteur Els Beerten zich bij dat rijtje binnenkort? Als het van de luisteraars van Radio1 afhangt, in ieder geval wel. Het programma Mezzo lijstte tijdens de voorbije Boekenbeurs de tien boeken op die de luisteraars het liefst verfilmd willen zien. 'Allemaal willen we de hemel' kwam als winnaar uit de bus, voor 'Het diner' van Herman Koch en 'Kartonnen dozen' van Tom Lanoye.
Wanneer mogen we jouw film in de zalen verwachten?
Els Beerten: 'Zo ver is het nog niet, hoor. Jammer, want het zou geweldig zijn mocht mijn boek ook écht verfilmd worden. Misschien is dat lijstje van Radio 1 wel een manier om het onder de aandacht te brengen. Wie weet, is er een regisseur die bij zichzelf denkt: Hm, misschien moet ik dat boek toch maar eens lezen.'
Een voorkeur?
'Als geld geen probleem is? Doe dan maar Quentin Tarantino. Absurd en onhaalbaar, natuurlijk. Veel te duur, en bovendien maakt hij een ander soort film. Dus misschien moet ik toch maar voor Stijn Coninx gaan. Ik had intussen al contact met hem, en hij heeft me beloofd het boek te lezen. Dus, wie weet.'
Is jouw boek eigenlijk makkelijk verfilmbaar?
'Dat weet ik niet. Ik ken niet genoeg van film om dat te kunnen inschatten. Maar mijn jongste zoon, die aan de filmschool in Sydney studeert, zei toen hij het boek de eerste keer las: 'Mama, dit boek moet ooit verfilmd worden.' Dat is dan ook meteen mijn enige eis als het zover komt: mijn zoon moet er aan mogen meewerken.'
Heel wat auteurs waarvan een boek is verfilmd, tonen zich achteraf teleurgesteld als ze zien wat de regisseur met 'hun' verhaal gedaan heeft.
'Dat kan ik me voorstellen. Uiteindelijk gaat het om jouw verhaal, iets waar je maanden en soms zelfs jaren op gebroed hebt. Als je dan moet vaststellen dat de boodschap die jij met je boek wou overbrengen, niet overeenstemt met de boodschap van de film, dan kan ik me best indenken dat dat frustrerend is. Bovendien: een film is nooit hetzelfde als het boek. Als lezer - of als auteur - heb je een bepaald beeld voor ogen. Als je de personages dan uiteindelijk op een groot scherm ziet, zien die er vaak helemaal anders uit dan hoe jij je hen had voorgesteld.'
Vergis ik me, of was dit boek voorbestemd om verfilmd te worden? Ik herinner me een uitspraak van jou, waarin je zei dat 'Allemaal willen we de hemel' ideaal was om luidruchtige popcorneters te lijf te gaan in de bioscoop.
'Dat was een grapje, uiteraard. Het is tenslotte een klepper van bijna vijfhonderd bladzijden. Hoewel, ik erger me in de bioscoop wel dood aan chips- en popcorneters. Enkele jaren geleden ging ik naar Der Untergang kijken. Dat is zo'n ernstige film, en dan heb je bioscoopgangers die doodleuk op hun popcorn aan het knabbelen zijn en met hun chipszakken zitten te knisperen! Misschien is het de leeftijd, maar dat stoort me mateloos. Al is het ook weer niet de bedoeling om alle chipseters een boek tegen het hoofd te keilen. Absoluut niet, straks denken de mensen nog dat ik een agressieveling ben. Dus voor alle duidelijkheid: het was maar om te lachen.'
Het is intussen wel duidelijk dat het boek voor meer gebruikt wordt dan louter om er mee te gooien. 'Allemaal willen we de hemel' won eerder de Boekenleeuw en de publieksprijs op de Gouden Uil en intussen loopt ook het buitenland storm.
'Fantastisch he! Je hoort vaak auteurs die genomineerd zijn voor een prijs zeggen dat het hen niet uitmaakt of ze de prijs nu winnen of niet. 'Allez komaan', denk ik dan. 'Doe niet schijnheilig. Natùùrlijk wil je die prijs winnen.' Zo'n erkenning doet deugd. Intussen wordt 'Allemaal willen we de hemel' vertaald in het Noors, het Spaans en het Duits. Erg spannend, allemaal.'
Het boek wordt overal bejubeld en ontpopte zich tot een echt prijsbeest. Nochtans was jij er zelf aanvankelijk niet erg enthousiast over. Toen het pas in de rekken lag, zei je: 'Ik ben bang dat niemand het boek zal willen lezen.' Heb je jezelf dan zo onderschat?
'Goh, dat is gewoon de onzekerheid die met de release van een nieuw boek gepaard gaat. Ik maak me daar altijd druk in. 'Wat als niemand het boek zal willen lezen?' Dan prent je jezelf in dat er toch wel ièmand het boek van begin tot eind zal uitzitten. 'En als die persoon het dan nog goed vindt en dat tegen iemand anders vertelt, zijn er al twee mensen die het boek gelezen hebben.' (lacht) Onnozel, he? Die vrees bleek gelukkig ongegrond. Ik merkte al snel dat de mensen die het boek gelezen hadden, er helemaal weg van waren. Dat deed deugd.'
Ben je intussen al aan het werken aan een nieuw boek?
'Ik ga nu de draad weer oppikken. Door de Boekenbeurs lag mijn schrijfwerk enkele weken stil, maar nu kan ik er weer vol tegenaan. Wanneer het nieuwe boek in de rekken zal liggen, weet ik nog niet. Dat kan nog wel een tijdje duren. Onlangs kwam een 85-jarige vrouw naar me toe. Ze had zo genoten van 'Allemaal willen we de hemel', dat ze al reikhalzend uitkeek naar mijn volgende boek. Al moest ik me niet haasten, zei ze. De vrouw wilde niet sterven voor ze mijn nieuwe boek gelezen had. Ik mocht mijn tijd nemen, want ze wilde nog graag een tijdje in leven blijven. Zo'n reacties, daar doe je het als schrijfster voor.'
(bron: WPG Kindermedia)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten