"Dieren eten", het boek van Jonathan Safran Foer, is een analyse, een aanklacht en een bekentenis. Het gaat over het eten van dieren, over de relaties tussen mensen en dieren, over industrieel dieren fokken, vangen en doodmaken. Het gaat ook over de ontwikkelingsgang van de auteur, over zijn verhouding tot eten, over zijn jeugd en zijn ouderschap. Daarnaast is het een fel boek over dieren en hun lijden dat hun door mensen wordt aangedaan, over de ontaarding van menselijk gedrag, over milieu- en klimaatpolitiek en, uiteraard, over vegetarisme. In zekere zin is het een loodzwaar boek, maar het is geschreven met een lichte ondertoon. Niet om te suggereren dat het allemaal wel meevalt – dat doet het namelijk niet – maar om het leesbaar te houden en de lezer niet voortijdig te verliezen. De auteur maakt aannemelijk dat industriële productie van vlees en vis niet een geïsoleerd verschijnsel is, maar samenhangt met een aantal grondpatronen van onze samenleving. Dat maakt het vooruitzicht op een oplossing niet groter, zij het dat de waarde en betekenis van het morele gebaar van de enkeling niet moeten worden onderschat. Een boek om langer over na te denken en op z’n minst blijvend onrustig van te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten